Ahmet Doğru

Beni senden uzak tutan birliğin sonsuzluğu mu? beni ben yapan şeytan nefsimin açığı mı? kamu cihana gayriyim senden gün gibi ayrıyım ey bu beni yaratanım içimdeki beni öldür vahdetle korursun daim kesretle boğulan özü beni bende görürsün gönle salarsın sözü en çok bildiğim sonsuzluken en çok y

-Der Cevher Dudayev aleyhirrahme vel gufran- Kan girdabıyla çevirir acı bir ağıt gönlümü Kafkasya yanık yüreğim, kop rüzgâr dağıt gönlümü Uygusuz gözlerim yanar, gece kaldı ümitlerim Ninniler mırıldan bana ak/deniz uyut gönlümü Alevleri avuçlarım “öç” diye yanar dudağım Hayallere bürü beni kel

-Der Mehmet Akif Ersoy aleyhirrahme vel gufran- Bu vakitte nedir bu, hazân mıdır taşınan? İstiklâl tarihi mi, destân mıdır taşınan? Martıların çığlığı ayyuka yükseliyor Tabiat matem yüklü ummân mıdır taşınan? Ciğerleri kor gibi dağlıyor suskun feryat Gözyaşına bürülü figân mıdır taşınan? Ne o

günün doğmasında bir şeyler var pencereden gün ışıklarının kıvrım kıvrım girmesinde bir şeyler aldırmam çayıma şeker diye umut katar sıcacık başlarım güne hem kravatımı düzeltirken aynada ütülenmiş gülümseme takarım yüzüme iyi ki bana bunları devamlı yaptıran bir şeyler var şiir der tutar içimde

akşam öylesine karanlık savruluyor yanılmıyorsam yaralı yanlarım ağlıyor kızıl saçlı gün ışıklarına dönüyor sanki sessiz evlerin bahçelerinde kalan yankı bütün köşe başları heybetli ölüm korkuları bütün köşe başlarında dünyanın şarkıları yekinen ağlamaklar düşüyor söze seni anmak gün gibi batı

Besmeleyle bağladım ak sarığımı Bir ucu uzun kaldı rüzgâr savursun Fişekleri sürdüm yüreğimin üstüne Kalırsa geride bir adım kalsın Aman bizim deli taya nazar olmasın Boşandık yel gibi dağlara öte Mücadele başladı duyun ahali Analar bu gece yağız yiğitler doğurmalı Şimşek boylu yıldırım gözlü yi

Kızıl şafaklara günü astılar Torosların damarına bastılar Taştan taşa başın çalıp yürüdü Bir vaveyla koparıp da Karaçay Göğe matem çöktü bulutlar göçtü Kızardı ağaçlar, kanlı her yaprak Turnalar bir başka diyara uçtu Utançtan yüzünü kapadı toprak İşgal kara haber, buz kesti soğuk Çetelerin gönl

Miçoluk bizimkisi akşam mimozasında Yolların boynuna dolanan serin yel gibi Gelişimiz de gülüşümüz de böyle Ilık bir sesle dokur nice şiiri Yollar uzadıkça saniyeler yıl olur Yollar uzadıkça düşler tarumar olur Bildim dilim kekredir ve biraz mayhoş Sözü terleterek konuşur ağzım Ve yüreğim çarptıkça

Ondörtlünün Şarkısı İz sürmüşüm yıllardır bir hayal arkasında Belaları kendime ellerimle seçmişim Eflatun gecelerin yaldızlı yakasında Kaybolmuş geleceğim unutulmuş geçmişim Tutunmaz gülüm/semen endişeli yüzüme Elemim kederinden dertlenir yara alır Aşina olduğumdan çilelerin özüne Gam çekmekle

-Der Arif Nihat Asya aleyhirrahme vel gufran- Zaman durur aynada saçlarına ak düşer Yeni yıl birden eskir baştan ağlamak düşer Arifliğin erdemi sarmış edebi dili Sensiz şiir dünyamız tarife ırak düşer Hikemiyet saf dışı, hamaset manasızlık Kurursa dil, nur yağmaz, söz evi çorak düşer Hayâ yit

Süsü ütüsüz haziran ılığına göndere çekseler bizi çekseler baş aşağı bir gölge gibi orada durur çok sesli günler sesimizin seğirttiği deniz hıçkırığı yansız dağ yamacına vuran günışığı ve sabahı alkışlayan kuşların hürmetine gür bir uyanışla savrulan zaman bırakmaz bizi gün kıyılarına adın her a

Küfrün karanlıklarını çevirdi nurdan derya onunla var kılındı yokluktaki mevcudat ışıl ışıl âlemler, vecde geldi kâinat bir gül düştü Mekke’ye ışıdı bütün dünya bedir yüzüyle birden mehtap kapladı yeri ay süzüldü, çölleri doladı ışığına gecenin karanlığı çekildi kabuğuna yer gök duaya durdu, est

Bir kahramanlık türküsü tutturdu da Ocağın kanını kaynattı Gavurdağlı Kan kılıç elleriyle Çardaklı, Kamanlı Gâvur Ali bir halaya durdu da Titrettiler koca koca dağları Ardından hep bir ağızdan eğilip İnim inim inlettiler ovayı O patlayan naraları Korkuyu oturttu düşmanın kalbine Bizimse yüreğimi

Dağların benzini sarartan Bir güz sarılığı, güneş yanığı Suları kavuran işgal haberi Adam konuşmadı oturunca sofraya Bir lokma almadı ağzına Ürkek gözlerini kaçırırken Yutkundu ağlamamak için direnen kadın Adamın yüreği yangın Bir mavzer namlusu gibi dudakları Dişlerini sıktıkça anlar kadın Düşm

Unuttum kaç bahar yolladım yüreğimden cemresiz Her dem kararan dünyanıza çok körpe bir umuttum Bahar selleriyle başımdan kaç yaz savdım unuttum Güz mevsimiyle kol kolayız kentte yağmur başlarken Bir gece yaprağını döker ağaçlar acılarla Bir gece kar tutar dağları ansızın sancılarla Güneşi yükle